maandag 2 juli 2007

Het Leven

Leven is raar, tja dat is niet echt een super goeie mooi begin zin. Maar je kan de zin niet ontkennen. Het ene moment als je bijvoorbeeld zakt voor school of een iemand kwijt raakt bijvoorbeeld, is het leven op aarde egt klote. Het andere moment als je verlieft bent bijvoorbeeld is het leven geweldig, en zie je alleen maar vrolijke mensen. Of juist verdrietige mensen als je dus het leven klote vind, of juist vrolijke mensen omdat je op dat momnet iedereen haat die ook maar glimlacht...
Maaaargoeeeddd...

Verlieft zijn... Ahhhh, Hmmm, Ahhh, GRRRR, AAARGGG, GRRRR..
Dat denk ik bij verlieft zijn.. De ahh, hmmm , ahhh staan voor de vrolijke tijd(wanneer het nog aan is) en de grr en arggg voor als het uitgaat...
Bij mij kan het nooit perfect uitgaan, altijd met problemen. De ene houd nog van de ander (meestal ik), de ene gaat vreemd (nouhjah nog niet meegemaakt maar dat moet vast nog komen :()
Ik kan me nooit mezelf zijn als ik een vriendje heb. Ik pas me helemaal aan aan zijn ideaal beeld van een vriendinnetje, dat vinden ze zelf denk ik niet zo leuk. Maar ik doe het automatisch... De volgende keer zal het niet gebeuren, de jongen raakt namelijk uitgekeken als het vriendinnetje, precies zo gedraagt als hij zegt..


Oke nou de slechte kant van het leven; ik neem het voorbeeld zakken voor school omdat ik gelukkig nog nooit hem meegemaakt hoe erg het is om iemand waarvan ik veel hield te verliezen. Nouhjah ik ben niet gezakt voor school hoor, maar ik d8 dat het wel zo was... Verschrikkelijk gevoel afschuwelijk, ik wist niet meer wat ik wou met de toekomst en ik was focking(sorry!) boos op mezelf. En ik was ook heeel erg schuldig als ik was gezakt, en het kon alleen maar mijn fout zijn.. 2 weken geleden had ik proefwerkweek(een week vol met proefwerken). Ik stond 2 tekort 1 voor frans een 5,2 1 voor wi ook een 5,2 en een 5, 7 voor scheitkunde en een 5,6 voor duits...
Nougoed met die cijfers kon ik wel over,, maar wat gebeurde in de proefwerkweek?
Ik dacht dat ik het frans pw had verknald en het wi pw goed en het duits pw uberslecht,,, dat betekende dus 3 tekort--> zakken...
Een akelig weekend volgde... Maandag zou ik pas de cijfers horen en ik wist gewoon dat ik zou zakken... mijn 5 jarenplan voor de toekomst vloog mijn gezicht langs, weg, weg, weg toekomst... Ik praatte mezelf door het weekend aan dat ik niet mocht hopen anders zou de klap nog harder aankomen.. Ik kon niet meer slapen (en ik slaap al zo slecht!) ik was verschrikkelijk boos op mezelf, dat ik me niet geod genoeg had voorbereid op de pw week... Ik dacht na over hoe makkelijk tl zou zijn voor me, en dat ik dan volgend al afgestuurd was met diploma.. Tegelijkertijd met mijn broer en beste vriendin... Best mooi vooruit zicht behalve dat ik dat weinig leuke mensen ken in tl.. Ik heb net zon leuke band gekregen in de havo... Super maatjes..
Ik durfde maandag nauwelijks naar school.. Ik keek iedereen die vrolijk keek boos aan totdat hun een hoofd afwendde... Ik ging alleen naar school trachtte nog contact te maken met een vriendin van mij die ook onzeker was over cijfers.. Maar nee nam niet op... Ik wil dit niet alleen door maken!! Ik kon ook niet opgeluchter zijn toen ik een paar vriendinnen zag bij de kluisjes... Ik luchtte men hart en dat luchte gelukkig ook op.. Maar nog niet genoeg, ik ging samen met een vriendin al voor onze klas staan, we waren al te vroeg dus wachtte even. Mijn vriendin was ook niet helemaal zeker amar niet zo onzeker als ik.. Onze mentor liep voorbij en verzekerde haar dat ze over was, ik keek hoopvol naar hem te wachtten dat hij me misschien ook iets zou verzekeren.. Als ik maar zekerheid heb dacht ik... Maar nee hij keek me met medelijde aan en ik kon hem wel wurgen... Hij liep door... Terwijl naast mij men vriendin heen en weer zat hupsen dat ze over was.. Ik kon wel uit het raam springen van ellende.. Komt de mentor nog een keer langs, vraagt men vriendin voor de zekerheid of ze egt over is, hij zegt van wel.. Ik doe mijn mond open om ook te vragen of ik gezakt ben of over.. Hij ziet dat ik wil praten en loopt snel door... ARRRRRRGGG echt,, ik dacht dat ik dood ging... Wat een klootzak! Nouhjah dat is hij niet hoor een harstikke fijne mentor normaall gesproken.. maar op dat moment...
Ik begon mezelf al tien keer aan te praten dat er nu echt geen hoop meer was.. Ik ging met gebroken hart de klas in.. Gelukkig kwam daar een vriendin binnen die al bijna zeker was dat ze ging zakken net zoals ik... Ik ging snel bij haar zitten..
Toen iedereen er was hield onze mentor een klein gesprekje, ik luisterde half en zat te wachten op nog een vriendin die egt net zo onzeker was als mij, jeweetwel die ene vriendin die ik probeerde te bellen... Eindelijk net voor dat de cijfers werden opgenoemd kwam ze naast me zitten, ik klamde me meteen aan haar vast.. En maakte volgens heel zenuwachtig, niet egt mijn bedoeling maar ik moest gewoon smaen met iemand zenuwen anders werd ik gek.. De cijfers werden opgenoemd samen met het gemiddelde... Het ging wel goed tot nu toe.. 'Oke en nu de duitse cijfers' zei de mentor.. Ik kneep men vriendin naast me bijna fijn, zij flusiterde kut kut, en ik godververgodverdergod! (Sorry!) Gelukkig had ik een voldoende, ik was zoo opgelucht.. niet normaal gwn... Ongelofelijk ik ga naar havo. Ik kon het niet bevatten, ik wist eigenlijk niet of ik blij moest zijn, ik had me zo ingesteld op tl... Maar gelukkig die gedachte duurde maar een minuut want de vriendin naast me was ook over, alleen de vriendin tegenover ons niet.. Dat was zo jammer want we waren een best hechte groep geworde...

Geen opmerkingen: