A Crazy Mind

Wat doe je als je oude ex opeens weer in je leven is, je droom komt uit na zes maanden.. Hij wilt me terug! Hij vind me weer leuk! Hij heeft spijt!
En dan?
Dan voel je de vertrouwheid, de liefde van hem. Je merkt dat hij aanhankelijk is net als een hondje. Hij heeft jou nodig, jou liefde. En jij durft het niet te geven...
Te bang om meteen jezelf weg te geven, ookal wou je het graag. Hij bekent dat hij weer verliefd op je is, en jij kan alleen zeggen dat je het graag wilt, maar in de war bent. Hij gaat samen met je op de bank liggen en om 13:00 snachts geeft hij je een zoen op je voorhoofd en vertrekt. Je weet al wat er gaat gebeuren. Je voelt de muur om je hart wankelen.

De volgende dag weet je niks, je weet niet wat je wilt, je kijkt een romantische komedie en wilt hem terug. Je raad pleegt je vriendinnen, hij is fout zegt de ene, hij heeft je in de steek gelaten, je moet je hart volgen, als hij om je geeft en jij om hem ga ervoor. Geef jij om hem of praat jij het je zelf aan?

Je hebt er zolang over gedaan om over hem heen te komen, en nu is hij terug in je leven.

Vertrouwd, je herrindert fijne dingen uit jullie vorige relatie. Je herkend weer zijn geur, je voelt weer het kleine sikje tijdens het zoenen, je hoort weer zijn ademhaling.
Het lijkt een droom, je denkt dat je droom, dit kan niet waar zijn. Je vriendinnen geven veel redenen om het weer te verbreken, terwijl het nog niet eens aan is. Maar zeggen ze als je van hem houd en je vertrouwd hem moet je ervoor gaan.

Je blijft het voor jezelf herhalen, en toch heb je geen mening. Ookal heb je al rijtjes met voordelen en nadelen naast elkaar gezet. Dit moet je doen volgens je gevoel. Bang om fouten te maken, waar je later spijt van krijgt.

Hij laat een paar dagen niks meer van zich horen, twijfel groeit naar negatieve kant.
Je maakt het uit face 2 face. Pijnlijk, geen enkele opluchting als je klaar bent. Hij drukt zich nog 1 keer tegen jou aan, met rode ogen. Nog steeds het hondje...
Alsof man en vrouw omgewisseld zijn.

Jullie besluiten geen vrienden te zijn omdat het weer fout zou kunnen gaan en een knippelicht relatie is niet goed. Maar als dat zo is.. Dat je niet van elkaar kan afblijven dat je tegen elkaar wilt liggen, dan is het toch goed? Of niet? Maakt het niet uit dat jullie enorm veel aantrekkingskracht op elkaar hebben? Is dat liefde?

Een dag later word je gezoend door een andere jongen, het was niks. Je hebt spijt, dit ben jij niet. Meteen naar een andere jongen toegaan, je bent bang dat hij het gezien heeft. Maar je bent ook nog niet toe aan een relatie, tenminste zo voelde het.

Een week later krijg je spijt, je wilt hem terug. Het doet pijn. Je mist het ruiken van zijn geur, het voelen van zijn sikje tijdens het zoenen, het horen van zijn ademhaling. Lekker tegen hem aanleunen als je achterop bij hem zit op de brommer. Elke detail op zijn gezicht opslaan in je geheugen en vervolgens weer vergeten als je het nodig hebt.

Ondertussen flirt je met die jongen waarmee je zo mislukt mee had gezoend. Waarom weet je niet eens, hij is heel leuk en aardig. Maar ben je er wel aan toe?


Heb je enig idee wat je wilt?

Hoe ga je daarachter komen?